"Plakat najlepiej pełni swoje posłanie, kiedy jest osobistym skrótem, abstrakcją głównej idei (sztuki teatralnej), jest interesujący i sugestywny, gdy jest spójny z charakterem pisma grafika. (…) taki zapada w pamięć i niepokoi swoją wieloznacznością. Bo chociaż pozornie tylko dwuwymiarowy, musi posiadać inne wymiary, które pobudzą wszystkie nasze zmysły i doprowadzą nas do teatralnego fotela."
Cezary Niedziółka “Zadziwiający wigor” Teatr nr 6, 2008 r.